حالا یکی مثل رشید چه در زمان حیاتش و چه بعد از رفتنش همه به نیکی ازش یاد کردند و چند مطلبی که در موردرشید نوشته شد همه از رفتار و اخلاق و کردار نیکش گفتند و رشید ما با یک وجه موجه و یک قلب پاک وبی غل و غش از بین ما رفت.
شناختی که همه ی ما از رشید داشتیم چیزی نیست مگر یک خاطره خوش که یادش در خاطر ما عزیز و گرامی هست و خواهد ماند.
آیا لحظه ای به این فکر کردیم که خودمان چی؟ کی می خواهیم به خودمان بیاییم؟ تا کی می خواهیم به اخلاق بدمان در فضاهای مجازی و حقیقی ادامه بدهیم؟ تا کی می خواهیم به کج اخلاقی و کج سلیقه ای هایمان دیگران را از خودمان برنجانیم؟ تا کی می خواهیم براساس شنیده هایمان به اطرافیان خود تهمت و افتراء و دروغ ببندیم؟
آیا لحظه ای به رفتارو اخلاق خودمان فکرد کردیم؟ آیا به این فکرکردیم که بعد از رفتن مان دیگران در باره ی ما چه خواهند گفت؟
به قول معروف این حرفها را زده ام که یک سوزن به خودم بزنم و یک جوالدوز به شما، این را گفتم باشم که نفر اول حرفهایم خودم هستم و دوستان به دل نگیرند.
دوستان عزیز و سروران گرامی در هر عرصه ای که هستیم در هر جایی که قرار داریم اول درستی و صداقت و رفتار و کردار نیک و اخلاق خوب هست که ما را نگه می دارد. پس تا به موضوعی که به آن اطمینان نداریم و طبق شنیده ها یک کلاغ و چهل کلاغ نکنیم و مهمترین چیزی که در عرصه مطبوعات باید به آن پایند باشیم حفظ آبرو هست و نسبت به نوشته هایمان و قلمی که خدای متعال در قرآن به آن قسم خورده (ن والقلم وما یسطرون)؛ «نون، سوگند به قلم، سوگند به آن چه می‌نویسند». قلم/سوره۶۸، و در دست من و شما هست باید پاسخگو باشیم.
به هر حال بگذریم انشاء الله که گوش شنوا باشد که به این جند سایه هه بنده گوش کند.
رشید، همانند نامش رشید بود و دلی بزرگ داشت مثل دریا آرام بود و به همه آرامش می داد و به خاطر این دل بزرگ و آرامش بود که در دل کوچک و چرکین ما جا خوش کرده بود و بعنوان یک خبرنگار و فعال رسانه ای خوش اخلاق ، خوش مرام و در تمام عرصه ها اخلاقمدار بود و از خودش یک چهره شاخص برجای گذاشت.
پس اگر رشید نیستیم لااقل کاری بکنیم که مانند رشید باشیم و بعد از رفتن مان از ما هم به نیکی یاد کنند و با زبان ساده تر و بی ریاتر باید بگویم که “اگر رشید نیستیم الاقل ادای رشید بودن را در بیاوریم”.
سید خلیل حسینی خلیلی
ثبت دیدگاه